Verleden week hadden we een inventarisatie-gesprek bij een organisatie. De directeur aldaar wil graag een aantal processen binnen zijn bedrijf veranderen. Stressvermindering en communicatieverbetering staan (gelukkig) bij hem hoog op de agenda.
Tijdens het gesprek waren we in een soort brainstorm-modus gekomen en hadden we zomaar wat kreten op post-its gezet om een bepaalde richting vast te kunnen leggen.
En toen gebeurde het
Tijdens ons gesprek met de directeur kwam op den duur één van de werknemers binnen. Hij is teamleider binnen deze organisatie. Hij zag de post-its, bestudeerde ze kort en binnen no-time zei hij: “Wat is dit voor onzin? Kunnen we niet gewoon normaal doen? Al dat experimentele en filosofische gedoe. Mensen moeten niet zeuren; er moet gewoon gewerkt worden.”
Wij stelden aan hem de vraag hoe hij het hoge ziekteverzuim en de ontevredenheid wilde aanpakken? Hij kwam niet veel verder dan wat hij al eerder zei: “Niet zeuren, gewoon doorwerken!”
Zonder uit te wijden over het verdere verloop van het gesprek, was de uiteindelijke conclusie dat ook hij de ontevredenheid en het vertrek van het personeel onwenselijk vond. Zijn standpunt bleef echter: “Het gaat al 25 jaar op deze manier en waarom moet het ineens anders?”
En dat was dat
Het was ons snel duidelijk dat er in deze organisatie het nodige moest gebeuren.
De directeur wil wel en staat open voor verandering. Hij had tot nu toe nog niet een manier gevonden, qua communicatie en strategie, om die verandering ook echt aan te zwengelen. Zo had hij bijvoorbeeld deze teamleider nooit aangesproken op zijn managementstijl. Hij had überhaupt nooit de wens uitgesproken dat hij graag dingen anders zou zien. De directeur was inmiddels méér dan bereid om de gebaande paden te verlaten en eens te gaan experimenteren met een andere aanpak.
En dan wordt het spannend
Experimenteren is namelijk tijdrovend en niet altijd even succesvol. Onderweg krijg je ook niet altijd de bevestiging dat je op de goede weg bent. Het blijft dus uitproberen, hoe onzeker ook. Maar zoals je ons al vaker hebt horen zeggen: als je die eerste stap nooit zet, komt die tweede er zeker niet. Dus ja….
Een eerste stap richting iets nieuws is altijd spannend en brengt de nodige risico’s met zich mee. Tegelijkertijd is experimenteren met andere denkwijzen en werkprocessen noodzakelijk om innovatie bij organisaties te laten slagen. Want als je niets doet dan weet je zeker dat alles bij het oude blijft met alle mogelijke gevolgen van dien.
En dat geldt niet alleen voor organisaties maar natuurlijk ook voor situaties in de privé sfeer.
En begrijp ons goed; als je tevreden bent met de huidige situatie, dan hoef je niets te doen. Maar als de huidige situatie niet werkt dan zul je in actie moeten komen.
Eigenwijs
Bij een organisatie (en ook thuis😊) heb je altijd mensen die niet mee willen veranderen. Die gaan met de kont tegen krib. En als het resultaat niet direct zichtbaar is, is dat koren op hun molen. En dan moet je van goede huize komen om standvastig te zijn en te vertrouwen op vooruitgang.
De mensen die de experimenten in gang zetten worden vaak bestempeld als lastig en eigenwijs maar puntje bij paaltje zijn het wel die mensen die innovatie bewerkstelligen.
Fijn weekend!
